Óf je wint het OLS, óf er gaat één schutter van het zestal na het kavelen met een rotgevoel naar huis. De kans op het laatste is het grootste, er kan er maar één de winnaar zijn. Dit jaar viel die eer aan Meijel.

Stiekem geloofden we er allemaal in. Dat zestal wat er nu staat daar kunnen we ver mee komen. Zo stapten we op zaterdag de 13e juli in de bus naar Sevenum, zo namen we plaats achter de boom, en zo gingen we de eerste kavelronde in. De gezonde spanning was van de gezichten af te lezen. Net als de week ervoor.

Zeker op het moment dat iemand als Marijke dan naar de buks zakt zakt de spanning héél even naar een wat aangenamer niveau. Die mist immers nooit. Zelf gebruikte ik het moment om heel even snel het live blog van L1 op m’n telefoon te checken, om snel daarna van ongeloof van het bankje te schuiven toen ik naast me heel zacht hoorde fluisteren: Dae sjteit! Nae gek, det ken neet. Ech??

Jawel! Echt! Dat zelf de besten eens kunnen missen bleek ook nu wel weer. Door de spanning, gewoon te snel geschoten, net even bewogen. Maakt niet uit waardoor, het is gewoon de sport.

Natuurlijk waren we er allemaal even stil van, maar jongens. Heyy! We zijn 24e geworden dit jaar!! Een prima prestatie van ons zestal! En zeker ook dankzij hun hebben we allemaal een geweldig OLS meegemaakt. Marijke was dit jaar toevallig degene met het rotgevoel in de bus, volgend jaar zal het misschien een ander zijn.

Het was fijn om te zien hoe iedereen zijn of haar best deed om haar te troosten, en nog fijner was het om die lach en vrolijkheid weer terug te zien komen.

Daarna was het biej Oppe Linj nog lang onrustig …. en gezellig.

[Best_Wordpress_Gallery id=”83″ gal_title=”OLS Sevenum 2019 Kavelen”]